Het echte Nepal, vallen, inpakken en gaan met die banaan!

Namaste!

Okay even om te beginnen afgelopen zaterdag was echt zooooooo ontzettend gaaf, tof, bijzonder en geweldig om mee te mogen maken! Zaterdag werd dus de tika gezet. Om 8 uur 's ochtends kwam de priester langs die begon met iedereen (JA ook mij!) een tika te geven en hiermee iedereen te zegenen. Ik vond het zo bijzonder om te zien hoe dit gebeurde en om de sfeer die er in de kamer hing mee te maken. En dat ook ik toen een tika mocht ontvangen, ja dat maakte het wel echt af!
Nadat de priester klaar was, gaf de vader (Bishop) iedereen een tika. Ook hij gaf mij een tika, net als de tante! De moeder ga ook een tika aan haar kinderen, de broer aan zijn zusje en nichtjes. De nichten aan elkaar en zo gaf dus iedereen een tika aan de gene die jongeren dan hem/haar was.
Dit is dus precies waarom ik het leuker vind om in een gastgezin te zitten dan in een hotel. Want even serieus dit is in mijn ogen gewoon echt een ultieme ervaring van een land en cultuur! Ook mocht ik foto's maken (Yes!) en zijn er foto's van mij gemaakt, hier zal ik er dus een paar van delen met jullie!

Okay volgende dingetje uit de titel, het vallen haha! Gister ben ik lekker op pad gegaan en naar Chabahil gelopen. Hier staat de vierde grootste Stupa van Nepal en die wilde ik graag nog zien. Op de heen weg ben ik langs de pashupatinath tempel gelopen. Ik ben hier niet naar binnen geweest, omdat ik dit ergens wel spannend vind om alleen te doen. Bij deze tempel vinden namelijk ook crematies plaats, waar je dus gewoon kunt kijken. Ik ben hier erg nieuwsgierig naar, maar doe dit toch liever als ik niet alleen ben haha! Op de heen weg heb ik apen gezien, deze lopen hier dus heerlijk in het wild rond en zaten ook mooi te poseren voor mij foto's!
Na lekker genoten te hebben van de tempels en leuke kleine straatjes in Chabahil, waar ontzettend veel kinderen aan het spelen waren begon ik aan mijn wandeling terug naar huis.
Na even gewandeld te hebben, kwam ik er achter dat ik weer is een afslag gemist had. Ik draaide me toen dus om, maar door de modder was de weg wat glad. Dussss, BOEM, daar lag ik heel charmant op de weg met een voet vol in een plas met water hahaha! Ja soms doet de val pijn, ik ving me op met mijn hand en dat voelde mijn pols wel, maar ook weet ik dan hoe stom het eruit moest zien. Dus ik kan er ook wel een beetje om lachen haha.
Maarja daar zat ik dan met een zere pols, zere enkel en 1 natte voet.. Gelukkig stopte er een wildvreemde jongen op een scooter, die mij omhoog hielp en vroeg waar ik heen moest. Hij bleek dezelfde kant op te gaan en wilde me wel naar huis brengen! En dan weet ik dat iedereen zegt dat je niet met vreemde mee moet gaan, maar dat heb ik in dit geval toch maar wel gedaan haha. Toen we bij mijn huis kwamen, zei de jongen opeens dat hij wist wie hier woonde, hij is namelijk een oude school vriend van de zoon hier in huis! Kleine wereld is het maar ook eh ;)

Het klunzige heb ik dus nog steeds in me, maar ik heb wel een leuke dag gehad en weer veel gezien! (Oh en met de verwondingen valt het allemaal reuze mee hoor)

Morgen is het zo ver en vertrek ik naar Nagarkot! Mijn tas is in gepakt, ik ben er klaar voor en ik heb er suuuuuper veel zin in! Ik heb al lekker gekeken naar wandelroutes en de mogelijkheid om een stuk van de terug weg te wandelen in plaats van met de bus te gaan haha!

Ten slotte zit ik hier gewoon al twee maanden vandaag! De tijd vliegt voor mijn gevoel echt, maar ik kan aan de andere kant ook niet wachten om Ludo, papa, mama en m'n zus weer te zien!

Ik ga dus weer heeerlijk verder genieten hier en vanaf maandag weer aan de slag op stage!

Liefs vanuit het heerlijke Nepal!